Marakeş’te Sesler

Ekmek Seçimi

“Bazen  aralarında genç bir kadın ilişiyordu gözüme; satışa sunduğu ekmekler kadına göre fazlasıyla yuvarlak bir izlenim uyandırıyordu, sanki asla onun kendi yaptığı ekmekler değildi bunlar, bakışları da bir başka türlüydü. Genç olsun, yaşlı olsun, kadınlardan hiçbirinin elinin uzun süre boş durduğu yoktu. Zaman zaman içlerinden biri sepet üzerinden bir somunu sağ eliyle alıyor, hafifçe havaya atıp tutuyor, teraziye vurur gibi biraz elinde indirip kaldırıyor, işitilebilir bir sesle birkaç kez sevecen pat pat vuruyor üzerine, bu okşamaların ardından onu yine öteki ekmeklerin yanına bırakıyordu. Bu yoldan somunun kendisi, tazeliği, ağırlığı, rayihası kendi kendini satışa sunuyordu. Bu ekmeklerde üryan ve baştan çıkarıcı bir şeyler saklıydı. Gözlerinden başka bir yeri seçilmeyen kadınların boş durmayan elleri, o özelliği kendilerinden ekmeklere aktarıyordu. “Al senin olsun! Benim elimdeydi, al senin elinde dursun!” 

Bu kitabı Kâmuran Şipal için aldım.. İlk defa yazara değil de ( elbette Canetti de seçimimde etkili oldu :) çevirmene bakıp okuma seçimimi yaptım, bir de Rilke aldım Şipal çevirisi*. Türkçesine diyecek lafım yok, ayrıca Canetti kalemini çok sevdiğimi de söyleyeyim, yazarın diğer kitaplarını da okuma kararı almış bulunmaktayım.

Marakeş’te Sesler; anladığınız üzere yazarın Marakeş izlenimlerini aktarıyor ama gezi kitabı gibi değil; Müslüman ve Arap (ki yine parantez açayım, yahudiler de var bolca) bir coğrafyayı batılı birinden dinler gibi, iki ayrı dünyayı karşılaştırarak, bazen de iğneleyerek, en önemlisi büyük bir merak duygusu eşliğinde aktarıyor bizlere, tavsiye ederim ve umarım yolum düşer bir gün oralara...

*bkz; bir kaç post öncesi