Ekim ayında okuduğum bir kitaptı. Zira ben bu ayı Didem Madak’a ayırdım. Neden mi ‘do sesi’ çünkü; “Bana, bir gün, ‘Do sesini verdim ölümü yendim’ diyen Semiha Berksoy’a” demiş edgü. Kitap dört bölümden oluşuyor, şiir kitabı. Buraya üçüncü bölüm (Saçma Öyküler) den ‘Az’ şiirini ekliyorum, kendinize iyi bakın. (:
Az
Gözlemlerim bana şunu söylüyor:
Otur oturduğun yerde. Bahçeye bile çıkıp dolaşma,
sesin duyulmasın.
Ne demek oluyor bu?
Her şey. Bugüne değin izlediğin yolların tümü bir
dolambacı oluşturdu.
İçinden bir türlü çıkmayı başaramadığın dolambacı.
Bir dolambacı mı? Bunu da nerden çıkarıyorsun şimdi?
Okuduğun kitaplardan. Yazdığın yazılardan.
Ama senin bilmediğin bir şey var, yaşamın dört ana
yönü değil, binbir bilinmez yönü vardır.
Bunu bilmeden ne okusan, ne yazsam az.
Üzerinde uzun uzun düşünülmesi gereken sözcükler...
YanıtlaSilBu şiir ters köşe dediklerimizden... Başta umutsuz ama kesin kararlar var gibi, sonda ise umut var, müphem bırakılmış bir şiir gibi... Totalde edgü tam da bunu hissetmemizi istemiş gibi :D
Sil